8 września 1972r. Robert Fripp razem ze swoją gitarą i pedal board przyjechał do domowego studia Briana Eno. Korzystając z podwójnego magnetofonu Eno Fripp zarejestrował dwa podejścia - jedno z muzycznym gitarowym "tłem", drugie z solówkami. Sterujący nagraniami Eno opracował potem wersję końcową - 21-minutowy utwór "The Heavenly Music Corportaion" - jeden z najważniejszych i najbardziej wpływowych utworów muzyki elektronicznej w historii tego gatunku. Drugi utwór - "Swastika Girls", powstał rok później, w sierpniu 1973r., zainspirowany zdjęciem dziewcząt "ubranych" tylko w swastykę, które muzycy mieli przypięte do konsolety. Znajdowała się tam też kartka z napisem "No pussyfooting" (Bez lęku), która przypominała obu muzykom, ze nie wolno im iść na żadne kompromisy z wytwórnią płytową, która nie traktowała tego projektu zbyt przychylnie. Album ukazał się w końcu w listopadzie 1973r. i sprzedał w liczbie 100 tysięcy egzemplarzy. W tamtych czasach było to osiągnięciem niezwykłym.

Kiedy po raz pierwszy zagrano go w programie Johna Peela, prze pomyłkę puszczono taśmę od końca. Kiedy Brian Eno zadzwonił do radia, by sprostować pomyłkę, usłyszał w odpowiedzi: "Wszyscy tak mówią". Na prezentowanej tu reedycji można usłyszeć i tę wersję. Dodatkową atrakcją jest wersja "zwolniona". Dawniej młodzi gitarzyści puszczali winylowe albumy ze zwolnioną prędkością (16 i 2/3 zamiast 33 i 1/3), by uczyć się ulubionych partii. Sid Smith, biograf King Crimson, wspomniał, że razem z przyjaciółmi zastosowali tę samą zasadę do "No Pussyfooting" i efekt bardzo im się spodobał. Teraz sami możecie sprawdzić jak to brzmi...

Dwie wspólne płyty legendarnych muzyków (ta i "Evening Star") stanowią niepowtarzalne muzyczne dziedzictwo, które dopiero teraz staje się w pełni zrozumiane i docenione.