Xavier Rudd, jednoosobowa orkiestra, australijska gwiazda "muzyki korzeni" - ale traktowanej bardzo nowocześnie, rockowo, a bywa że i reggaeowo - zabłysnął w USA swoim drugim albumem "Solace". Obecny, "White Moth" - wyprodukowany przez Dave'a Ogilvie'ego (David Bowie, Marilyn Manson) - jest już małą sensacją na niezależnej scenie.

Rudd po mistrzowsku nawiązuje do tradycyjnych i nowszych "korzennych" gatunków - of folku, country, bluesa i pieśni australijskich Aborygenów po reggae - nadając im w swych utworach czytelny dla współczesnego słuchacza szlif. W znacznej cześci utworów, dość wspomnieć "Better People" czy rockowy "Footprint" (nieco w stylu starego U2) oddaje on hołd ekoaktywistom, walczącym o przyszłość naszej planety. Gdzie indziej - jak w "Land Rights" - zwraca on uwagę na krzywdę, jaką wyrządzili rdzennym Australijczykom biali kolonizatorzy. O zaraźliwości muzyki Rudda - grającego m.in. na gitarach, didgeridoo, harmonijkach ustnych, banjo i wszelkiego rodzaju instrumentach perkusyjnych - decydują koncerty. Dotąd rozdźwięk między koncertami właśnie, a płytami studyjnymi, był widoczny. "White Moth" niweluje tę różnicę.