LP | |
Side A: | |
1. Happiness Is Easy 6:30 | |
2. I Don't Believe In You 5:02 | |
3. Life's What You Make It 4:27 | |
4. April 5th 5:50 | |
- | |
Side B: | |
1. Living In Another World 6:55 | |
2. Give It Up 5:16 | |
3. Chameleon Day 3:20 | |
4. Time It's Time 8:11 | |
. | |
DVDA: | |
1. Happiness Is Easy | |
2. I Don't Believe In You | |
3. Life's What You Make It | |
4. April 5th | |
5. Living In Another World | |
6. Give It Up | |
7. Chameleon Day | |
8. Time It's Time | |
9. It's Getting Late In The Evening | |
Zremasterowane winylowe wznowienie bodaj najlepszego w karierze,
trzeciego albumu w dorobku tej niezwykle cenionej brytyjskiej grupy,
która po sukcesie odniesionym przez dwie poprzednie płyty mogła sobie
wreszcie pozwolić na wynajęcie dodatkowych muzyków i rezygnację z
syntezatorów. Zaproszeni do współpracy muzycy improwizowali przez wiele
godzin, po czym Mark Hollis i producent Tim Friese-Greene zmontowali i
zaaranżowali materiał, by uzyskać brzmienie, którego szukali. W sumie w
nagraniach albumu wzięło udział szesnastu muzyków!
"The Colour Of Spring" okazał się największym sukcesem komercyjnym w
karierze grupy: sprzedał się w liczbie ponad dwóch milionów egzemplarzy
i doprowadził do pierwszej światowej trasy. Jednocześnie minimalistyczne
utwory takie jak "April 5th", "Chameleon Day" i odrzut z sesji "It's
Getting Late in the Evening" zapowiadały nowy kierunek na muzycznej
drodze zespołu.
Wersja podwójna zawiera dodatkowy krążek DVD z cyfrową edycją albumu.
Zespół Talk Talk, na którego czele stał wokalista Mark Hollis, powstał w
Anglii na początku lat 80. Od samego początku Hollis szukał inspiracji w
jazzie i muzyce klasycznej, a w jego wypowiedziach często pojawiały się
nazwiska Milesa Davisa, Johna Coltrane'a, Beli Bartoka i Claude'a
Debussy'ego. Trudno jednak szukać takich wpływów na dwóch pierwszych
albumach: "The Party's Over" i "It's My Life". Krytycy porównywali
zespół do grup spod znaku New Wave, zwłaszcza Duran Duran. Hollis po
części przypisuje niedociągnięcia pierwszych muzycznych prób problemom
finansowym: zespół musiał korzystać z syntezatorów zamiast instrumentów
akustycznych. Na szczęście pierwsze dwa albumy odniosły spory sukces
komercyjny w Europie, dzięki czemu na kolejnym albumie mogło się pojawić
aż szesnastu muzyków!
Zespół zakończył działalność wydaniu albumu "Laughing Stock" w 1991
roku, zarejestrowanego w ciągu siedmiu miesięcy w XIX-wiecznym kościele.
Po wycieńczającej sesji nagraniowej część członków zespołu potrzebowała
pomocy psychologicznej, a lider Mark Hollis zamilkł na siedem lat;
powrócił solowym albumem dopiero w 1998 roku.