Najnowszy, dziesiąty już album zespołu powstał w jego rodzinnym Nashville we współpracy z producentami Markiem Neversem i Rogerem Moutenotem. 11 zamieszczonych na nim kompozycji kontynuuje tradycję mieszania gatunków, której hołduje lider Kurt Wagner. I znów można tu usłyszeć elementy najróżniejszych stylów muzycznych, które tworzą niepowtarzalną całość w utworach takich jak choćby "Slipped Dissolved and Loosed", "National Talk Like a Pirate Day" i "Popeye".

Kierowany przez ekscentrycznego wokalistę Kurta Wagnera Lambchop robił wszystko, i to z pełnym sukcesem, by nie dać się wtłoczyć do szufladki z modną w latach 90. etykietką "alt-country". W muzyce zespołu ogniskuje się cała muzyczna tradycja amerykańska (od klasycznego "oldschoolowego" country & western, przez soul w stylu Curtisa Mayfielda i brzmienia Muscle Shoals, po dynamiczny, bardzo niekonwencjonalny country-rock i narracyjne utwory jakby trochę w konwencji Lou Reeda). Wszystko to podane jest w niezwykle bogatej, dopieszczonej aż do bólu oprawie aranżacyjnej, jako że Lambchop w różnych swych wcieleniach miewał nawet po kilkunastu muzyków. Są tu smyczki i dęciaki, różne dziwne "instrumenty" (np. pozytywka w "Moody Fucker") i eksperymenty z elektroniką ("Two Kittens Don't Make A Puppy"). O kosmicznych ambicjach lidera i jego nie mniejszym talencie i perfekcjonizmie wie każdy, kto zetknął się z nowszymi, bardziej popularnymi wśród szerokiej publiczności albumami "Is A Woman" (2002r.) i dwupłytową publikacją "Aw, C'Mon/No, You C'mon" (2004r.). Ten album ze stronami B singli, alternatywnymi wersjami ich wcześniejszych przebojów, pojedynczymi utworami z różnych kompilacji i rzadkimi piosenkami z płytek dzielonych z innymi wykonawcami (i jednym premierowym utworem - "The Gettysburg Address") uzasadnia powszechną wśród fanów opinię, że Lambchop od samego początku był jednym z najbardziej oryginalnych zjawisk na scenie amerykańskiej.