Piąty longplay Czesława Niemena, nazywany "czerwonym albumem", to pierwszy dwupłytowy album z muzyką popularną wydany w Polsce. Wydanie na CD zachowuje pierwotny podział materiału na dwa krążki oraz oryginalną okładkę z charakterystycznym portretem Niemena, który stał się swoistą "ikoną popkultury".

Album ten, drugi nagrany z formacją Niemen Enigmatic, uważany jest za najbardziej rockowy w dorobku artysty. Ukazał się w marcu 1971r., a zarejestrowany został na przełomie 1970r. i 1971r. W realizacji udział wzięli: Jacek Mikuła - organy Hammonda, Tomasz Jaśkiewicz - gitara, Janusz Zieliński - gitara basowa, Czesław "Mały" Bartkowski - perkusja, muzykom towarzyszyło trio wokalne w składzie: Krystyna Prońko, Zofia Borca i Elżbieta Linkowska. Przy nagraniu drugiego krążka, w styczniu 1971 roku, w składzie zespołu nastąpiły pewne zmiany: trio wokalne zastąpiła grupa Partita, a w większości nagrań na perkusji zagrał Janusz Stefański. Gościnnie wystąpił też Zbigniew Namysłowski w kompozycji swojego autorstwa.

Czesław Niemen ponownie sięgnął po poezję Cypriana Norwida: "Aerumnarum plenus" oraz "Italiam, Italiam". Z albumu tego pochodzi też niezapomniany "Człowiek jam niewdzięczny" autorstwa samego Niemena.

Album przygotowywano we współpracy z Fundacją im. Czesława Niemena. Remasteringiem i restauracją nagrań zajęła się Eleonora Atalay, córka Czesława Niemena.