Długo oczekiwane winylowe wznowienie jedynego albumu nagranego przez legendę bluesa w styczniu 1968r. dla wytwórni International Artists. Album wyróżnia się w dyskografii Sama Lightnin' Hopkinsa dzięki niezwykłemu składowi muzyków, którzy towarzyszyli mu w czasie sesji. Weterana bluesa, który wspomagał się w studiu samogonem, wspierała bowiem sekcja rytmiczna złożona z dwóch młodych hipisów na sporym haju: Danny'ego Thomasa i Duke'a Davisa z Thirteenth Floor Elevators. Pomimo pozamuzycznych wspomagaczy (a może dzięki nim?) powstała znakomita, bardzo szczera płyta wielkiego bluesmana, któremu towarzyszyli fani i tak się złożyło, że byli członkami psychodelicznego zespołu. Jest także ważna z innych powodów - pokazała, że muzyka bez trudu przekracza granice pokoleń i rasy, co w atmosferze dusznego od segregacji i represji Teksasu późnych lat 60. nie było tak oczywiste.