1. We No Who U R | |
2. Wide Lovely Eyes | |
3. Water's Edge | |
4. Jubilee Street | |
5. Mermaids | |
6. We Real Cool | |
7. Finishing Jubilee Street | |
8. Higgs Boson Blues | |
9. Push The Sky Away | |
Winylowe wydanie piętnastego albumu studyjnego australijskiego artysty i
jego zespołu. Materiał nagrano w La Fabrique - studiu mieszczącym się w
XIX-wiecznej rezydencji w południowej Francji - pod kierunkiem
producenta Nicka Launaya. Na płycie po raz pierwszy nie zagrał Mick
Harvey, który odszedł z zespołu w styczniu 2009r.
Piosenki zamieszczone na albumie nabierały kształtu w zwykłym notatniku
przez ponad rok. Równie ważne okazały się dla Cave'a egzotyczne wpisy w
Internecie, "obojętne czy są prawdziwe, czy nie". W piosenkach Cave
dzieli się refleksjami na temat "zawartości" Internetu: można tam
znaleźć ważne informacje, przelotne fascynacje i przyprawione lekko
mistycyzmem absurdy i bardzo trudno jest wyłowić z tej gęstwiny to, co
najbardziej istotne. Podzielił się też szczegółami dotyczącymi procesu
twórczego: "Wchodzę do studia z garścią pomysłów. To Bad Seeds
przekształcają je w zachwycające rzeczy. Możecie zapytać każdego, kto
widział ten zespół przy pracy. Pod względem pomysłowości i inwencji
żadna inna grupa na świecie nie może się z nimi równać". Na tej płycie
trudno jest czasem odgadnąć, na jakich instrumentach grają członkowie
Bad Seeds. Czasem w piosenkach pojawiają się dźwięki generowane przez
przedmioty, które z instrumentami mają niewiele wspólnego. W ten sposób
powstaje jednak bogate i złożone brzmienie, które idealnie pasuje do
tekstów Cave'a. "Ta płyta wydaje się nowa, ale nowa w taki staromodny
sposób", podsumował album artysta.
Na okładce, która wzbudziła sensację, zamieszczono zdjęcie Cave'a, który
otwiera okiennicę, by oświetlić nagą sylwetkę swojej żony Susie Bick.
Nick
Cave
- Vocals, Piano, Rhodes
Warren Ellis - Violin, Viola, Flute,
Tenor Guitar, Synthesizer, Loops, Rhodes, Background Vocals
Martyn
Casey - Bass
Thomas Wydler - Drums
Jim Sclavunos
- Percussion
Conway Savage - Vocals