Po pierwsze tylko fortepian i nic poza tym. Uderzenia w klawiaturę, uduchowione, nieuchronnie zakotwiczone w historii jazzu, pokryte południowo-afrykańską bryzą bez cienia wątpliwości ujawniają autorstwo Abdullaha Ibrahima. W zeszłym roku zrealizował fenomenalny solowy album "Senzo" na którym udało się mu zawrzeć doświadczenia własnego życia, poddane refleksji z punktu widzenia towarzyszącej mu sieci społecznych i historycznych relacji. Niezależnie od tego już po dwóch minutach i trzydziestu sekundach staje się jasne, że nie jest to po prostu kolejny solowy album. Deligatne big bandowe dźwięki otaczają fortepian, stwarzając wrażenie większej spójności I przenosząc brzmienia Południowej Afryki w zupełnie inne, rejony o odurzającej sile oddziaływania.

Nowy album "Bombella" to pod wieloma względami punkt kulminacyjny jego długoletniej kariery, zaznaczonej współpracą z wielkimi postaciami jazzu (Don Cherry, Gato Barbieri czy legendarny południowoafrykański basista Johnny Dyani) i walką z dyskryminacją rasową, której kulminacją był koncert jaki dał z okazji inauguracji prezydentury Nelsona Mandeli w 1994 roku. Refleksyjny solowy album "Senzo" rozszerzył kontekst afrykańskich korzeni i amerykańskich wspomnień do rozmarów globalnych.

Stwierdzenie że fortepian to zredukowana do niezbędnego minimum orkiestra wydaje się nieco błahe. Szczególnie w wypadku Abdullaha Ibrahima: "… Big bandowa energia była zawsze składową mojego grania. Aranżer Steve Gray, z którym pracowałem nad tą muzyką, był w stanie ożywić solową linię mojego fortepianu i przenieść ją w big bandowy kontekst. Rozszerzył moje intencje własnym dynamizmem. Album nosi również dedykację dla Steva Gray’a, który zmarł we wrześniu zeszłego roku. "Bombella" to portret Południowej Afryki, sporządzony z perspektywy współczesnego kosmopolity, który doświadczył społecznego wymiaru apartheidu. Opowiada historie z życia Abdullaha Ibrahim'a w bardzo intymny sposób. "Te utwory tworzą całość w formie większego doświadczenia. Zainscenizowaliśmy je niczym film. To autobiograficzne kompozycje, oddające równocześnie drogę ewolucji mojej pracy kompozytorskiej. To CD tworzy pewien mikrokosmos moich doświadczeń”.