Trzeci album norweskiego tria jest o wiele mniej popowy niż dwa wcześniejsze. Z wielkimi przestrzeniami między nutami, z głęboko przemyślanymi kompozycjami.

Washington powracają z nowym albumem z mroźnej Norwegii. Podkreślanie wciąż tej północnej, arktycznej melancholii nie jest odkryciem, staje się wręcz oklepanym schematem, ta gloryfikacja wewnętrznego smutku, mroku i ciszy... Jednak w przypadku tej właśnie płyty Washington "Rouge/Noir" zimno jest tematem podstawowym, co odzwierciedla się nie tylko w tekstach ale przede wszystkim w brzmieniu albumu.

"Rouge/Noir" leży przed słuchaczem jak dziewicza arktyczna kraina, która chce zostać zdobyta. Washington nie obierają tu kursu na ciepłe, pościelowe balladki, dają nam odczuć to zimno, które panowało na początku 2008 w Stugudal, małej wiosce w górach, gdzie przy minus 20 stopniach Celsjusza Rune Simonsen (śpiew, gitara), Andreas Hoyer (bas) i Esko Pedersen (perkusja) nagrywali piosenki na ten album.

Washington opowiadają o zatopionych statkach, o drogach leśnych, po których nikt nie chodzi. Ślady "americany" z poprzednich dwóch płyt zniknęły jako punkty orientacyjne, najważniejszym drogowskazem jest intrygujący głos Rune Simonsena.

"Rouge/Noir" jest logiczną kontynuacją "A New Order Rising" i "Astral Sky". Z większą porcją gitar, otwartością w brzmieniu i wytrawną produkcją Larsa Liena (Motorpsycho, The International Tussler Society), która odpowiedzialna jest za udaną równowagę między zimnem i ciepłem. Masteringiem zajął się w londyńskich Metropolis Studios Andy "Hippy" Baldwin (m.in. Coldplay, Richard Ashcroft, Super Furry Animals).