Album zdecydowanie dla tych, którzy kochają słodko-gorzkie klimaty i ambientowe, elektroniczne brzmienie, oscylujące między współczesnym post-rockiem i garażem, a tradycją spod znaku Briana Eno i, w sposób trochę mniej oczywisty, frippertronics Roberta Frippa.

Pod szyldem Atlas Sound kryje się Bradford Cox, lider eksperymentalnej formacji Deerhunter z Athens w stanie Georgia. Po dwóch albumach i świetnej prasie, w 2007 roku grupa ta bezterminowo zawiesiła działalność, jako że jej członkowie pragnęli chwili wytchnienia, by rozsupłać różne osobiste problemy i trochę popracować na własny rachunek. Cox wykorzystał tę szansę, by samodzielnie nagrać album o wyszukanym, ale i niepokojącym tytule "Let The Blind Lead Those Who Can See But Cannot Feel" - "Niech ślepi poprowadzą tych, którzy widzą, ale nie czują". Delikatne, eteryczne wręcz wokale, repetycyjne teksty przywołujące po części brzemienne lato Coxa, które spędził on w dzieciństwie w szpitalu, przydają płycie klimat swoistej osobistej psychodramy, co szczególnie silnie odczuć można słuchając niezwykle intensywnych emocjonalnie utworów "Quarantined", "Scraping Past" czy "Small Horror". Cox jest bez wątpienia uwikłany w swoją biografię, aż dziw że liczącą zaledwie 26 lat, jeśli weźmie się pod uwagę dojrzałość jego muzycznych refleksji nad swoim życiem. Unika on na szczęście pułapki, w jaką wpadły dziesiątki wykonawców rockowych, którzy swoim traumatycznym dzieciństwom i młodościom nie potrafili nadać bardziej uniwersalnego, emocjonalnie czytelnego dla wszystkich wymiaru i sprowadzali się do żałosnych pojękiwań dochodzących z posępnych sypialni jednorodzinnych domków klasy średniej.

Muzyka Atlas Sound wywołuje uczucie psychicznego dyskomfortu, uderza hipnotycznym brzmieniem, złą "tripowością" i pasywną agresywnością. Na ogół z dużą rezerwą przyjmować trzeba oficjalne promocyjne teksty firmowane przez wytwórnie płytowe, ale ulotka 4AD nie jest chyba daleka od prawdy, klasyfikując album Atlas Sound jako jeden z naprawdę wielkich albumów tego roku.