Współpraca amerykańskiego mistrza bębnów Hamida Drake oraz grającego na przedziwnym instrumencie jakim jest sardyńska gitara (w dodatku momentami preparowana) Paola Angeli daje efekt naprawdę niespotykany. Etniczny instrument w rękach niebywałego mistrza, jakim objawia się nam Angeli, staje się całą niemal orkiestrą: czasem brzmi jak bas, czasem jak akustyczna lub elektryczna gitara, a czasem jak wszystkie te instrumenty równocześnie; gdy chwyta za smyczek przypomina wiolonczelę lub violę da gamba, w innych utworach arabski rebab. Dodatkowe preparacje sprawiają, że muzyka wyraźnie odwołująca się do etnicznych zainteresowań, momentami zbliża się do współczesnej kameralistyki, a momentami – jak Corpo a Corpo – duet brzmi niczym rozpędzony guitar-rockowy band. Drake nie zaskakuje, ale też nie możemy tu mówić o najmniejszym rozczarowaniu – tak jak na wielu innych płytach mistrz zachwyca kunsztem czy to grając na perkusji, czy chwytając za frame drum. Muzyka prezentowana przez duet oscyluje od skupionego minimalizmu, przez etniczno-rytualne misterium po pełen ekstatycznego uniesienia trans. Tylko w trzech wypadkach mamy do czynienia z kompozycjami – pozostałe pięć utworów to improwizacje, co tylko podnosi wartość tego nagrania...