Mariaż Scotta Walkera z wytwórnią 4AD to rzecz najbardziej logiczna pod słońcem. Ivo Watts-Russell od zawsze należał do grona czcicieli tego wokalisty, którego kariera rozciąga się już na 5 dekad rocka. Walker to jedna z najbardziej skrytych, tajemniczych i niezależnych postaci we współczesnej muzyce. A zarazem – jeden z najbardziej wpływowych wykonawców, ku któremu z nabożnym uwielbieniem spogląda już kilka pokoleń rockmenów i pieśniarzy-autorów: od Bryana Ferry’ego i Davida Bowiego, przez Nicka Cave’a, Marka Almonda i Juliana Cope’a, po Stuarta Staplesa, Sufjana Stevensa czy Antony’ego & The Johnsons.

     Gwiazda Walkera jako wokalisty obdarzonego głębokim, mrocznym głosem, którego nie sposób zapomnieć, wzeszła w latach 60. w grupie The Walker Brothers. Od rozpadu tego wokalnego tria poznał on jako solista wszelkie blaski i cienie pop-rockowej kariery. Od czasu jej dramatycznego załamania się w latach 70. i powrotu na scenę albumem "Climate Of Hunter" (1984) – a dalej przez "Tilt" (1995), aż po najnowszy "The Drift" - Walker zazdrośnie strzeże swej prywatności. To dzięki niej mógł w całkowitej izolacji i skupieniu doprowadzić do doskonałości swój niepowtarzalny styl. Niespiesznie i niezwykle starannie przygotowuje swoje ekscentryczne "soundtracki", na których spotykają się elementy jakby gotyckich mszy oraz współczesnych poematów muzycznych i awangardowych oper, strzępy piosenek pop i przesyconych smutkiem utworów o charakterze elegijnym. Nikt od śmierci Jacquesa Brela – choć wielu próbowało - nie potrafi z taką jak Walker maestrią i w sposób tak przejmujący i sugestywny łączyć głębokiego tragizmu z melodramatycznym, kabaretowym surrealizmem. Każda z rzadka wydawanych płyt Walkera jest wyjątkowa, żadna też nie jest może szczególnie łatwa w odbiorze. Ale dla każdego, kto gotów im bezwarunkowo poświęcić uwagę, będzie to magiczna i oczyszczająca podróż do jądra najmroczniejszych emocji i do istoty ludzkiej egzystencji.