Antonello Salis – włoski pianista nienajmłodszego już pokolenia (rocznik 1950) jest w naszym kraju postacią całkowicie nieznaną. Od połowy lat siedemdziesiątych koncertuje i nagrywa z artystami tej miary i tak różnorodnymi jak: Massimo Urbani, Maurizio Giammarco, Tommaso Vittorini, Enzo Pietropaoli, Roberto Gatto, Tommaso Vittorini, Danilo Terenzi, Mario Schiano, Marcello Melis, Enrico Rava, Paolo Fresu, Massimo Urbani, Riccardo Fassi, Paolino Dalla Porta, Furio Di Castri, Rita Marcotulli, Pino Minafra, Evan Parker, Javier Girotto, Aires Tango, Armando Corsi, Mario Arcari, Anouar Brahem, Michel Portal, Lester Bowie, Don Cherry, Don Pullen, Billy Hart, Ed Blackwell, Billy Cobham, Horacio "El Negro" Hernandez, Han Bennink, Nana Vasconcelos, Cecil Taylor czy Pat Metheny.

     Prezentowana przez nas płyta to jednak dopiero jego czwarta płyta jako lidera i równocześnie czwarte solowe nagranie. Wszystkie muzyczne doświadczenia Salisa świetnie słychać w jego grze – jest tu i powściągliwy liryzm tak charakterystyczny dla pianistów ze słonecznej Italii (Enrico Pieranunzi, Steffano Battaglia, Antonio Farao, Stafano Bollani), czasami przyćmiony przez elementy perkusyjnej gry Cecila Taylora, czy też niczym nieskrępowana "ostra jazda" znana z nagrań Evana Parkera, a także uniwersalistyczny folk Dona Cherry'ego i Nany Vansconcelosa. Momentami wszystko to jest jeszcze obramowane cieniem ciepłej melancholii tak doskonale znanej z kompozycji Nino Roty (jeden z jego tematów zagościł na tym nagraniu) nie od dziś kojarzonej z muzyką z Półwyspu Apenińskiego.