To trzeci album w dorobku zespołu, który tak naprawdę jest "ubocznym" projektem Matthiasa Hardera, perkusisty grupy Sylvan, który tutaj gra na instrumentach klawiszowych. To płyta niezwykle dojrzała i oryginalna, pojawia się tu melancholia oraz echa pulsujących życiem nocy Hamburga. Harder bardzo lubi łączyć sympatyczne, niemal słodkie melodie z mrocznymi aranżacjami. Kiedy w utworach pojawia się ciepły głos Miriam Schell, natychmiast przenosi słuchacza w muzyczne pejzaże pełne pasji i głębi. Całość w znacznym stopniu odbiega od propozycji macierzystej formacji Hardera, za to bardzo przypadnie do gustu fanom Paatos, The Gathering czy brytyjskiej Magenty.