| 1. Love You More Dead | |
| 2. Show Me The System | |
| 3. We Got A God | |
| 4. Seventeen | |
| 5. Go Bang | |
| 6. Monday | |
| 7. She | |
| 8. Baby Sitter | |
| 9. Hate | |
| 10. I Don't Know | |
| 11. Brainless | |
| 12. Sanity | |
| 13. Sad | |
| 14. White Boy, White Girl | |
| 15. Television | |
| 16. She's So Static | |
| 17. What A Girl | |
| 18. What It's Worth | |
| 19. She's Something Else | |
| 20. The Doorway | |
| 21. Ordinary | |
| 22. Another Girl | |
| 23. Love You Now | |
| 24. So Dazed | |
| 25. La La La | |
| 26. Don't Want You Back | |
| 27. Ready To Play | |
| 28. Someone To Love? | |
| 29. Breaking Up Is Cool | |
| 30. Miss Fortune | |
| 31. Emily | |
W 1995 roku Joykiller wydali w Epitaph swoją debiutancką płytę
zatytułowaną po prostu "Joykiller" i natychmiast zyskali respekt w
środowisku punk rockowców. Zespół tworzyli wokalista John Grisham i
gitarzysta Ron Emory (obaj grali też w T.S.O.L), a ponadto Bill Persons
(znany też z Gun Club i The Weirdos) oraz klawiszowiec Ronnie King
(grający też dla Tupaca Shakura i Snoop Doggy Dogga).
Joykiller dostarcza punkową muzykę ale o post-punkowym zabarwieniu
zbliżonym do wczesnych dokonań Green Day oraz The Offspring. W 1996
nagrali drugą płytę "Static", a w 1997 następną "Three" - nakłady obu
zostały wyczerpane. "Ready Sexed Go" to kompilacja najlepszych utworów z
ich poprzednich trzech albumów wzbogacona o siedem nigdy nie wydanych
piosenek.