| 1. Love You More Dead |  | 
    
    | 2. Show Me The System |  | 
    
    | 3. We Got A God |  | 
    
    | 4. Seventeen |  | 
    
    | 5. Go Bang |  | 
    
    | 6. Monday |  | 
    
    | 7. She |  | 
    
    | 8. Baby Sitter |  | 
    
    | 9. Hate |  | 
    
    | 10. I Don't Know |  | 
    
    | 11. Brainless |  | 
    
    | 12. Sanity |  | 
    
    | 13. Sad |  | 
    
    | 14. White Boy, White Girl |  | 
    
    | 15. Television |  | 
    
    | 16. She's So Static |  | 
    
    | 17. What A Girl |  | 
    
    | 18. What It's Worth |  | 
    
    | 19. She's Something Else |  | 
    
    | 20. The Doorway |  | 
    
    | 21. Ordinary |  | 
    
    | 22. Another Girl |  | 
    
    | 23. Love You Now |  | 
    
    | 24. So Dazed |  | 
    
    | 25. La La La |  | 
    
    | 26. Don't Want You Back |  | 
    
    | 27. Ready To Play |  | 
    
    | 28. Someone To Love? |  | 
    
    | 29. Breaking Up Is Cool |  | 
    
    | 30. Miss Fortune |  | 
    
    | 31. Emily |  | 
    
    
  
            
           
          
          
          
            
           W 1995 roku Joykiller wydali w Epitaph swoją debiutancką płytę 
      zatytułowaną po prostu "Joykiller" i natychmiast zyskali respekt w 
      środowisku punk rockowców. Zespół tworzyli wokalista John Grisham i 
      gitarzysta Ron Emory (obaj grali też w T.S.O.L), a ponadto Bill Persons 
      (znany też z Gun Club i The Weirdos) oraz klawiszowiec Ronnie King 
      (grający też dla Tupaca Shakura i Snoop Doggy Dogga).
    
    
           Joykiller dostarcza punkową muzykę ale o post-punkowym zabarwieniu 
      zbliżonym do wczesnych dokonań Green Day oraz The Offspring. W 1996 
      nagrali drugą płytę "Static", a w 1997 następną "Three" - nakłady obu 
      zostały wyczerpane. "Ready Sexed Go" to kompilacja najlepszych utworów z 
      ich poprzednich trzech albumów wzbogacona o siedem nigdy nie wydanych 
      piosenek.