Festiwal Ino-Rock jest w tym roku imprezą dwudniową i odbędzie się 21 i 22 sierpnia. Koncerty każdego dnia rozpoczną się o godz. 16:30 i zakończą w okolicach północy.
I dnia festiwalu wystąpią: Solstafir, Eivor, Lucy In Blue, Karolina Skrzyńska i Misia Furtak.
II dnia festiwalu wystąpią: Wishbone Ash, Soen, Long Distance Calling, Retrospective i Frontal Cortex.
Muzyka tego islandzkiego zespołu post-metalowego sięga korzeniami arktycznych zamieci, rozpalonej wulkanicznej magmy, wybuchających gejzerów, zielonych pastwisk i słonych fal. Niezwykłe połączenie metalu z pięknymi melodiami, elementami psychodelii i silnymi wpływami klasycznego hard rocka wydaje się czasami równie osobliwe jak krajobrazy rodzinnego kraju muzyków.
Zespół założyli w 1995 roku długoletni przyjaciele: Adalbjörn Tryggvason (gitara, śpiew), Halldór Einarsson (bas) i Gudmundur Óli Pálmason (perkusja). Nazwa grupy po islandzku oznacza promienie słońca. Po nagraniu kilku demo Einarsson zdecydował się odejść i Sólstafir kontynuowali działalność jako duet. Gdy dołączył do nich basista Svavar Austmann zaczęli nagrywać utwory na debiutancki album. Niestety, w wyniku niesprzyjających okoliczności debiut ukazał się dopiero w 2002 roku. Sólstafir byli już wtedy kwartetem, do składu dołączył bowiem drugi gitarzysta Saepór Maríus Saepórsson.
Kolejne albumy grupy: "Masterpiece of Bitterness" (2005) i "Kold" (2009) potwierdzały, ze członkom Sólstafir zależy nie tyle na stylu co na czystych emocjach. Tak też było w przypadku płyt "Svatir Sandar" (2011) i znakomicie przyjętym "Otta" (2014). W 2015 roku z zespołu odszedł Guðmundur Óli Pálmason, którego zastąpił Hallgrimur Jon Hallgrimsson. W nowym składzie Sólstafir nagrał album "Berdreyminn", którego tytuł oznacza osobę miewającą prorocze sny. To eklektyczne dzieło nie tyle przekracza granice gatunków muzycznych, co po prostu je ignoruje, koncentrując się na melancholii, tęsknocie, gniewie, radości. Do głosu znów dochodzą emocje, ale do tego właśnie przyzwyczaili fanów członkowie grupy.
DYSKOGRAFIA:
Í Blódi Og Anda - 2002
Masterpiece Of Bitterness - 2005
Köld - 2009
Svartir Sandar -
2011
Ótta - 2013
Berdreyminn - 2019
•
Eivør Pálsdóttir, pochodząca z Wysp Owczych wokalistka, gitarzystka, autorka tekstów i kompozytorka, odkryła niuanse i siłę swojego głosu, śpiewając tradycyjne pieśni z rodziną. Na gitarze nauczyła się grać w wieku 10 lat od swojej mamy. Niedługo potem zaczęła pisać własne utwory. Tak to wspomina: "Jednym z pierwszych artystów, który wywarł na mnie kolosalne wrażenie jako twórca, był Leonard Cohen. Rodzice mojej przyjaciółki mieli imponujący zbiór jego albumów, chodziłam więc do niej i słuchałam płyt przez cały dzień".
W wieku 16 lat Eivør nagrała swój pierwszy album, na którym znalazły się klasyczne ballady z wykorzystaniem gitary i basu. Kończą go dwie pieśni religijne śpiewane w języku duńskim, cała reszta zaś śpiewana jest w języku farerskim. Przez następne lata Eivør występowała na festiwalach folkowych w całej Skandynawii. Choć nie stroniła od jazzu i muzyki klasycznej, jej pasja do eksperymentowania zaprowadziła ją w końcu do świata produkcji elektronicznej. "Próbowałam się wyrwać z szufladki, w której się zamknęłam", powiedziała. "Czasami kiedy zagłębiasz się bardziej w to, co próbujesz tworzyć, docierasz do rozstaju dróg, na którym musisz podjąć pewne decyzje, które mogą cię poprowadzić w zupełnie innym kierunku".
Choć jej utwory często przepełnia pewna melancholia, przypisywana przez nią miejscu, z którego pochodzi i nieustannemu szumowi fal rozbijających się o brzeg, kryją one w sobie urzekającą moc, która przemawia do wielu słuchaczy. Widać to szczególnie podczas koncertów. "Scena to mój żywioł", mówi artystka. "Moje utwory ożywają, kiedy mogę je zaprezentować publiczności. Uwielbiam spoglądać ze sceny na hipsterów, babcie, dzieciaki spod znaku goth i metalowców, których nie dzielą żadne bariery. Dzieje się tak chyba dlatego, że nie tworzę dla żadnej określonej grupy. Próbuję po prostu pisać muzykę, której sama chcę słuchać - coś co według mnie dociera prosto do sedna tego, co znaczy być człowiekiem na tym świecie".
WYBRANA DYSKOGRAFIA:
Eivør Pálsdóttir - 2000
Krákan - 2003
Eivør - 2004
Trollabundin - 2005
Mannabarn
/ Human Child - 2007
Live - 2009
Larva - 2010
Room - 2012
The Color Of Dark - 2014
Slor -
2015
Bridges - 2015
At The Heart Of A Selkie - 2016
Live In Tórshavn - 2018
•
Lucy In Blue to rockowy kwartet z Islandii, który powstał w 2013 roku i występuje w składzie: Steinbor Bjarni Gislason (gitara, śpiew), Arnaldur Ingi Jonsson (instr. klawiszowe, śpiew), Kolbeinn Porsson (perkusja) i Matthias Hlifar Mogensen (bas, śpiew). W 2014 roku zespół wziął udział w konkursie muzycznym Músíktilraunir w 2014 roku, w którym zajął drugie miejsce. Sukces przełożył się na liczne propozycje koncertów i pracę nad debiutanckim albumem, który ukazał się w grudniu 2016 roku. "Lucy In Blue" to psychodeliczny prog-rock najwyższej próby, nawiązujący do dokonań takich gigantów jak Pink Floyd, King Crimson, The Doors, Led Zeppelin, Deep Purple i Jefferson Airplane. Mimo młodego wieku muzycy z Islandii stworzyli poruszające, wielobarwne dzieło, pełne rozbudowanych i perfekcyjnie zaaranżowanych kompozycji. Druga płyta zespołu, "In Flight", ukazała się w kwietniu 2019 roku, a jej premiera zbiegła się z udziałem grupy w słynnym Roadburn Festival w holenderskim Tilburgu. Członkowie zespołu tak opowiadali o nowej płycie: "In Flight jest pełen rozmachu, przenosi nas od rozczarowania i melancholii przez burze na spokojne brzegi". To eteryczne harmonie i filozoficzne teksty, w których pojawia się pełne spektrum ludzkich emocji, nie zabrakło też nawiązań do aktualnej sytuacji politycznej.
DYSKOGRAFIA:
Lucy In Blue - 2016
In Flight - 2019
•
Wokalistka, instrumentalistka, autorka muzyki i tekstów, wielokrotnie nagradzana na najważniejszych festiwalach w Polsce w tym: Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie, Międzynarodowym Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu i innych. Swój niemal czterooktawowy głos rozwijała na wiele sposobów: trenowała śpiew klasyczny, rozrywkowy, śpiewokrzyk (biały głos), chłonęła również specyfikę śpiewu orientalnego w Turcji. Związana z Europejskim Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice, gdzie pracowała jako aktorka i instruktor.
Pierwszy album Karoliny "W oddali" ukazał się w czerwcu 2013 roku, nakładem wytwórni Mystic Production. Drugi album "Palcem po wodzie" ukazał się z końcem września 2017 roku nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia. Powstał we współpracy z wybitnymi muzykami polskiej sceny folkowej.
Od 2019 roku współpracuje z zespołem Lion Shepherd, z którym m.in. supportowała Scorpions podczas koncertów grupy w Polsce. Czynnie koncertuje, prowadzi warsztaty pieśni ludowych i "uwalniania głosu", a także pracuje nad swoją trzecią płytą, która ma ukazać się w 2020 roku.
Gdyby szukać słów opisujących muzykę Karoliny, były by to: wrażliwość na świat dokoła i niepohamowana siła głosu zakorzenionego głęboko w naturze. Kobiecej. Pierwotnej. Fascynuje, porusza i nie daje się zapomnieć.
Autorska muzyka Karoliny i jej zespołu jest nierozerwalnie związana z rdzenną kulturą polską. W każdym dźwięku słychać jej silny związek ze słowiańskością, a zespół złożony z wybitnych muzyków i umiejętność wplatania archaicznego śpiewu białego (śpiewokrzyk)w kompozycje, nadaje wszystkiemu siłę i wielobarwność muzyczną. To jednak nie jest typowy polski folk, tylko balansowanie na granicy tego co rdzenne, a tego co współczesne. Takie oryginalne podejście do muzyki wyróżnia zespół na polskiej scenie muzycznej i głęboko zapada w pamięć, otwierając równocześnie ich muzykę na szerokie grono odbiorców.
To prawdziwa uczta dźwięków instrumentów z różnych stron świata, technik wokalnych (biały głos, śpiew gardłowy), dotykających melodii i rytmów. Nieograniczona niczym przestrzeń stanowi obszar, na którym spotykają się Natura i różnorodne emocje.
DYSKOGRAFIA:
W oddali - 2013
Palcem po wodzie - 2019
•
Wokalistka, basistka, kompozytorka, autorka tekstów. Laureatka (razem z zespołem Tres.B) Paszportu Polityki w
kategorii muzyka popularna i Fryderyka w kategorii debiut roku. Zagrała kilkaset koncertów w Europie i Japonii - na
festiwalach The Great Escape, Liverpool Soundcity, Tallin Music Week, Europavox, Midem. Współpracowała między innymi
z Victor'em van Vugtem - producentem Nicka Cave'a, PJ Harvey i Depeche Mode.
Solo, jako Misia Ff, została
uhonorowana m.in. nagrodą miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego za wydany w 2013 album "Epka".
W październiku, 2015 ukazał się debiutancki singiel jej zespołu Ffrancis, współtworzonego
z Piotrem Kalińskim
(Hatti Vatti).
Gościnnie pojawiła się m.in. jako aranżerka i wykonawczyni w projekcie "NowOsiecka", realizowanym z NOSPR czy na albumie Wojtka Mazolewskiego "Chaos pełen idei", który otrzymał status złotej płyty.
Po 5 latach od "Epki" podpisanej jako Misia Ff, artystka przedstawiła się imieniem i
nazwiskiem i zaprezentowała
na nowym wydawnictwie "Co przyjdzie" najbardziej dojrzałe muzycznie kompozycje, jakie do tej pory zaproponowała.
"To jest płyta o zmianach. Zarówno gwałtownych, jak i tych następujących powoli. O strachu przed nimi i ich nieodwracalnością, konieczności zadawania pytań, pragnieniu odroczenia katastrofy, próbie budowania szalup i nadziei, że mimo wszystko nie będziemy ich potrzebować" - skomentowała Autorka.
Jako dziennikarka Misia Furtak m.in. prowadziła audycję autorską w Polskim Radio RDC. Jest absolwentką studiów na University of Maastricht, Collegium Civitas i kursów, m.in. na Berklee College of Music.
DYSKOGRAFIA:
z très.b:
Scylla And Charybdis - 2007
The Other Hand - 2010
40 Winks Of Courage - 2012
jako Misia Ff:
Epka - 2013
jako Misia Furtak:
Co przyjdzie? - 2019
Ino-Rock Festival to cykliczna impreza, która po raz pierwszy odbyła się w 2008 roku z inicjatywy Kujawskiego Centrum Kultury i muzyków z grupy Quidam, przy znaczącym wsparciu (i poparciu) Prezydenta Miasta Inowrocławia. Od 2009 opiekę artystyczną nad festiwalem sprawuje Piotr Kosiński i Rock Serwis.
Koncerty festiwalowe odbywają się w Teatrze Letnim w samym sercu Parku Solankowego. Do udziału w festiwalu zapraszani są wykonawcy niekoniecznie zbieżni stylistycznie, jednak trafiający swoją twórczością do wrażliwych słuchaczy o otwartych umysłach. Obok uznanych gwiazd pojawiają się debiutanci i artyści niszowi.
Podczas dotychczasowych edycji festiwalu, publiczność miała okazję podziwiać w akcji następujących wykonawców: Steve Hackett Band, Fish, Hawkwind, Focus, Anathema, Brendan Perry, Riverside, Lacrimosa, Pain Of Salvation, Gazpacho, Tim Bowness, Anekdoten, Soup, Dungen, IQ, Motorpsycho, Antimatter, Crippled Black Phoenix, Mystery, Mostly Autumn, Anglagard, Agusa, Ozric Tentacles, Iamthemorning, Nino Katamadze & Insight, Nosound, Airbag, Haken, The Pineapple Thief, Bjorn Riis Band, Soen, Wolf People, Meller Gołyźniak Duda, Lion Shepherd, Amarok, Collage, Quidam, Indukti, Lizard, Tune, Believe, Millenium, Osada Vida, After, Votum, Hipgnosis, Soma White, State Urge, Lebowski, Joanna Vorbrodt i hipiersoniK.
