| 1. Un air de folklore auvergnat | |
| 2. Adieu micro, bonjour sillon | |
| 3. J'achetes des disques amiricains | |
| 4. Pauvre figaro | |
| 5. Tu dis toujours oui | |
| 6. Cauchemard auto-protestateur | |
| 7. Si vous connaissez quelque chose de pire que qu'un vampire parlez m'en toujours, ça pourra peut-etre me faire sourire | |
| 8. Le vieux banjo | |
| 9. Gaspard | |
| 10. Pas de chanson sur les vacances | |
| 11. La flemme | |
| 12. Pourquoi je chante | |
| bonus tracks: | |
| 13. La vieille chanson d'amour | |
| 14. Beatnicks d'occasion | |
| 15. Tout va bien | |
| 16. Je ne peux plus te voir en peinture | |
| 17. Le silence | |
| 18. J'aurais voulu | |
| 19. Carnet de balles | |
| 20. Je ne me reconnais plus dans la glace | |
| 21. Poesie 67 | |
| 22. Duo du sacre-coeur | |
| 23. Matiere a reflexion | |
| 24. L'idole des jaunes | |
| 25. Vous devriez avoir honte | |
| 26. Pauvre cloche | |
Stella była dziewczyną niezwykłą. Lubiła prowokować, szukać nowych
wyzwań i krytykować dominujący w latach 60. radosny pop spod znaku
"je-je". Ubolewała, że Francja hołduje amerykańskim wzorcom i
zaproponowała swoje własne: inteligentny podszyty psychodelią pop,
nastrojowy soul i ostrzejszy garażowy rock. Przygotowała muzyczny teren
dla Jacquesa Dutronca i doskonale rozumiała ironię Serge'a Gainsbourga.
W latach 60. nagrała tylko jeden album, na którym zaprezentowała
wszystkie swoje muzyczne oblicza. W latach 70. zerwała z popem i zaczęła
współpracę z zespołem Magma, która zaowocowała również małżeństwem z jej
liderem Christianem Vanderem. Bez albumu "Stella" nie można w pełni
zrozumieć, kim jest Stella Vander.
Płyta powraca w wersji poszerzonej o 14 utworów bonusowych.
