Side A: | |
1. The Electric Spanking Of War Babies | |
2. Electro-Cuties | |
3. Funk Gets Stronger, Part 1 | |
- | |
Side B: | |
1. Brettino's Bounce | |
2. Funk Gets Stronger (Killer Millimeter Longer Version) | |
3. Shockwaves | |
4. Oh, I | |
5. Icka Prick | |
Wznowienie dwunastego studyjnego albumu formacji, której mózgiem i siłą
napędową był George Clinton. Na płycie zagrało kilku nowych muzyków,
którzy zasilili skład formacji, m.in. Sly Stone. Z aluzjami do wojny w
Wietnamie i amerykańskiego imperializmu zdaniem krytyka Roberta
Christgau, Clinton sięgnął do "obrzydliwych głębi swojego narkotycznego
umysłu", by stworzyć projekt, który budził kontrowersje od samego
początku. Budziła je także okładka, którą szefowie wytwórni Warner
kazali zmienić. Z albumu pochodzą dwa przebojowe single: tytułowy i
"Shockwaves".
Reedycja albumu ukazała się z repliką "ocenzurowanej" okładki.