1. Crying Blues | |
2. Underground | |
3. J. Gilly Blues | |
4. Black Woman Gates | |
5. Tallahatchie | |
6. Fulton Blues | |
7. Devil Got My Woman | |
8. House Negro Blues | |
9. Black Rag | |
10. Catfish Blues | |
11. That Will Never Happen No More | |
12. Lynch Blues | |
13. Maggie Walker Blues | |
14. Fat Duck's Groove | |
15. Better Way | |
16. Esta Loco | |
Na początku 2014r. Corey Harris podpisał kontrakt z Blues Boulevard
Record na trzy albumy. Pierwszym z nich będzie poszerzona o dwa utwory
wersja de luxe "Fulton Blues", który wcześniej był dostępny jedynie na
stronie internetowej artysty.
Corey Harris, poruszający wokalista, gitarzysta i lider zespołu, w
swojej twórczości powraca do country bluesa, starając się przywrócić mu
należne miejsce na scenie muzycznej. Corey przez rok mieszkał w
Kamerunie, co wywarło głęboki wpływ na jego późniejsze dokonania.
Występował i był narratorem filmu Martina Scorsese "Feel Like Going
Home", w którym przedstawiono ewolucję bluesa od Zachodniej Afryki po
Południe Stanów Zjednoczonych. Corey nagrywa stare bluesowe utwory,
tworząc oryginalną wizje bluesa, uzupełniając go o elementy reggae,
soulu, rocka i muzyki Afryki Zachodniej. Czasami działa jak alchemik:
przetwarza podstawowe elementy czarnej muzyki w nowe, potężne substancje.
Jego album "Between Midnight And Day" z 1995r. jest hołdem złożonym
tradycji bluesa akustycznego. Na kolejnych płytach: "Greens From The
Garden" (1999), "Mississippi to Mali" (2003) i "Daily Braed" (2005) nie
był już interpretatorem, lecz twórcą świadomym swoich możliwości.
Niektóre jego utwory są celowo eklektyczne, w innych pozostaje wierny
tradycyjnej formule bluesa, na którą składa się potężny wokal i gitara.
Corey Harris występował, nagrywał i odbywał trasy koncertowe z
największymi sławami, m.in. BB Kingiem, Taj Mahal, Buddym Guyem, Dave
Matthews Band, Tracy Chapman, Alim Farka Toure.