Kanadyjska wokalistka i autorka dorastała w muzycznej rodzinie. W wieku 14 lat sama zaczęła grać na gitarze, a mając lat 16 - pisać piosenki. Potem przyszedł okres nastoletniego buntu i muzyka musiała poczekać. Emma-Lee powróciła do niej dopiero mając 20 lat. Zadebiutowała albumem "Never Just A Dream" w 2009r. i długo kazała czekać na następny. Ale było warto. Trzy lata koncertowania, zdobywania doświadczeń i pracy nad nowym materiałem sprawiły, że płyta brzmi bardziej dojrzale, a Emma-Lee może się uwolnić od etykietki jazzowo-popowej piosenkarki. Stało się tak również po części dzięki pasji muzyków, którzy ją otaczali. "Odbyłam kilka spotkań z producentami", powiedziała, "ale w końcu zdecydowałam się współprodukować płytę z dwójką moich najlepszych przyjaciół: Karen Kosowski i Markiem Rogersem. Wiedziałam, że poświęcą temu projektowi całe serce i duszę, ale ich zaangażowanie przeszło nawet moje najśmielsze oczekiwania. Ważne też dla mnie było to, żeby nagrywać płytę z zespołem, który towarzyszy mi podczas koncertów. To oni zwykle słuchają moich nowych utworów jako pierwsi, mam do nich ogromne zaufanie, wspierają mnie i dopingują do dalszej pracy. Ale przede wszystkim są rewelacyjnymi muzykami".