Serge Gainsbourg, po części poeta, po części prowokator, poza ojczystą Francją znany był przede wszystkim z przeboju "J'taime moi non plus", który nagrał razem z Jane Birkin (nawiasem mówiąc to jedyna francuska piosenka, która trafiła na szczyt brytyjskiej listy przebojów). Dla rodaków był jedną z najważniejszych postaci kultury powojennej Francji. Jego poezję porównywano z twórczością Rimbauda i Baudelaire'a, a moralność z legendarnym markizem de Sade. Był z pewnością jedyną osobą, która pisała przeboje o radościach płynących z kazirodztwa, sodomii, motorów i papierosów i która została odznaczona medalem Chevalier Des Arts et Lettres, najwyżej cenionym artystycznym odznaczeniem we Francji. Napisał scenariusz i wyreżyserował cztery kontrowersyjne filmy, pojawił się pijany w programie telewizyjnym, nagrał wersję reggae "marsylianki" i nakręcił zdecydowanie niesmaczny teledysk ze swoją 13-letnią wówczas córką Charlotte, by promowac ich wspólny singel "Lemon Incest". Podsumowując swoje podejście do życia i sztuki powiedział: "Bez kontrowersji wszystko byłoby okropnie nudne. Dla mnie prowokacja jest jak tlen".

Zawierająca 66 utworów kompilacja stanowi podsumowanie pierwszych pięciu lat nagraniowej kariery Gainsbourga. Składają się na nią pierwsze cztery albumy solowe, single, fragmenty występów, ścieżek dźwiękowych, covery oraz EP-ka, którą nieśmiertelna Juliette Greco poświęciła utworom skandalisty.

Niedawno Jane Birkin powiedziała: "Teraz czas w kulturze francuskiej dzieli się na przed i po Serge'u".