LP 1 | |
Side A: | |
1. I Told On You 5:32 | |
2. Last Chance Motel 4:52 | |
3. Businessman 4:46 | |
- | |
Side B: | |
1. Image Of The Beast 4:55 | |
2. Soldier 5:27 | |
3. Don't Get Caught 5:11 | |
. | |
LP 2 | |
Side C: | |
1. Can't Say That 7:11 | |
2. Sunday Morning 5:28 | |
- | |
Side D: | |
1. Neighbour 2:45 | |
2. The Only One 6:05 | |
3. Somewhen 3:47 | |
Winylowa wersja pierwszego od czternastu lat studyjnego albumu zespołu,
którego premiera zbiegła się z 50-leciem jego działalności. Pół wieku
temu po gigantycznym sukcesie debiutanckiego singla "A Whiter Shade Of
Pale" Procol Harum pomogli zdefiniować rock progresywny, nie porzucając
przy tym swoich bluesowo-soulowych korzeni. "A Whiter Shade Of Pale" do
dziś pozostaje jednym z najlepiej sprzedających się singli wszech
czasów, a w projekcie okładki nowej płyty Julia Brown ukryła nawiązania
do okładki debiutu grupy z 1967r.
Od 1967r. zespół ewoluował, ale zawsze na jego czele stał Gary Brooker,
wokalista, pianista i kompozytor. Większość dzisiejszego składu
występuje wspólnie od lat 90.: Matt Pegg (bas), Geoff Dunn (perkusja),
Geoff Whitehorn (gitara), Josh Phillips (organy Hammonda).
"Nasz poprzedni album ukazał się w 2003 roku, powiedział Gary Brooker, a
skoro świętujemy 50-lecie działalności, potrzebowaliśmy czegoś
wyjątkowego. I tak powstał nowy album z nowym piosenkami, które
napisaliśmy wspólnie. Przy współpracy producenta Dennisa Weinreicha
stworzyliśmy jeden z najlepszych albumów w długiej historii Procol
Harum".
To rzeczywiście nowe podejście do pracy nad albumem - muzykę napisali
wspólnie, a większość tekstów wyszła spod pióra Pete'a Browna, znanego
ze współpracy z grupą Cream. Dzięki temu utwory zyskały nowy wymiar:
zachowały prowokującą do głębszych przemyśleń treść, z czego zespół
zawsze słynął, ale pokazano ją nieco inaczej i z elementami humoru.
Gary
Brooker - piano, accordion, vocals
Josh Phillips - organ,
vocals
Geoff Whitehorn - guitar
Matt Pegg - bass
guitar
Geoff Dunn - drums